Mijn naam is Mirjam Trompetter en ik heb een Haflinger van 14 jaar genaamd Bilou. Bilou is mijn eerste eigen pony. Ik kocht hem 10 jaar geleden als 4 jarige beleerde pony. Na de eerste kennismaking hadden we meteen een “klik”en de keus was snel gemaakt. Trailer geregeld en Bilou opgehaald in Drunen.Bilou kwam naar Wieringen en we hadden een mooi plekje op de Cormeij Hoeve in de Wieringermeer. Alles ging goed, we maakten mooie buitenritten en Bilou groeide op als een echte Haflinger. Een jaar later de paarden tanden fee maar eens gevraagd om te kijken of alles nog goed was en die kwam tot de ontdekking dat Bilou toen geen vijf was zoals in het paspoort stond maar drie! Paspoorten zeggen niet alles en andere papieren waren er niet dus…

Nou, gelijk de westerntraining waar we mee bezig waren teruggeschroefd naar rustig aan rijden en niet te intensief meer op de buitenritjes. Na een jaar kwamen de problemen… Bilou ging in verzet, wilde graag de baas zijn. Andere trainer gezocht, geen resultaat, ander discipline erbij , Bilou ging voor de kar. Dat deed hij heel goed, geen strijd over wie de baas moest zijn netjes over de weg, geen probleem. Lekker op vakantie met z’n twee en de menmarathon van Stroe gereden. We konden een mooi dressuurproefje wegzetten en crossen was helemaal het einde. Maar ik vind onder het zadel rijden ook leuk, dus… andere trainer, nieuwe bit(ten). Na een jaar hadden we een beetje resultaat maar de trainer had nevenactiviteiten die ik niet kon accepteren dus gestopt en op zoek naar weer een nieuwe trainer.

Uiteindelijk kwam ik bij Patricia. Ondertussen was ik al een aantal keren aan de “kletter” gegaan met Bilou waarbij ik blij was dat ik een westernzadel had en me kon vasthouden aan de knop zodat ik niet viel, maar de angst was geboren. Dubbele uitdaging voor Patricia. Ik wilde weer de weg op en Bilou moest mij als leider gaan accepteren.

Het laatste blijkt nog het makkelijkste te zijn, mijn angst zit blijkbaar zo diep dat mijn spieren en houding automatisch verkramppen als ik maar denk dat hij weer aan de loop gaat. Nu een jaar verder kan ik rustig ontspannen Bilou rondrijden tijdens de les en is Bilou van een bazige Haflinger weer de rustige knuffel die hij in het begin was.

Nu mijn eigen houding en hersenspinsels in toom leren houden en de teugels letterlijk laten vieren en Bilou het vertrouwen geven wat hij verdient.

Ik ben ervan overtuigd dat het goed gaat komen.